انواع کهکشان

چرا کهکشان ها متفاوت اند؟

به آسمان شب نگاه کنید و ستاره های صدها میلیارد کهکشان را مشاهده خواهید کرد. برخی از کهکشان‌ها مانند کهکشان راه شیری ما قرص‌های آبی در حال چرخش هستند، برخی دیگر کره‌های قرمز رنگ یا بدشکل، آشفتگی‌های توده‌ای یا چیزی در این بین هستند. چرا تنظیمات مختلف؟ به نظر می رسد که شکل یک کهکشان چیزی در مورد رویدادهای عمر فوق العاده طولانی آن کهکشان به ما می گوید. در سطح بسیار ابتدایی دو طبقه بندی برای اشکال کهکشان وجود دارد: صفحه و بیضوی. کامرون هوملز، اخترفیزیکدان نظری در Caltech گفت که یک کهکشان دیسکی که کهکشان مارپیچی نیز نامیده می شود، شکلی شبیه به تخم مرغ سرخ شده دارد. این کهکشان‌ها مرکز کروی‌تری دارند، مانند زرده که توسط قرصی از گاز و ستاره احاطه شده است - سفیده تخم مرغ. راه شیری و نزدیکترین همسایه کهکشانی ما آندرومدا در این دسته قرار می گیرند.

نحوه تشکیل کهکشان های دیسکی

کهکشان‌های دیسکی در ابتدا از ابرهای هیدروژنی تشکیل می‌شوند. جاذبه ذرات گاز را به هم می کشاند. با نزدیک‌تر شدن اتم‌های هیدروژن، ابر شروع به چرخش می‌کند و جرم جمعی آن‌ها افزایش می‌یابد که باعث می‌شود نیروی گرانشی آنها نیز بالا برود. در نهایت، گرانش باعث می شود که گاز به یک دیسک در حال چرخش سقوط کند. بیشتر گاز در لبه است، جایی که تشکیل ستاره را تغذیه می کند. به گفته ناسا، ادوین هابل، که تنها یک قرن پیش وجود کهکشان‌هایی فراتر از کهکشان ما را تأیید کرد، کهکشان‌های دیسکی را کهکشان‌های نوع متأخر نامید، زیرا گمان می‌کرد شکل آنها به این معناست که بعداً در تاریخ کیهان شکل گرفته‌اند.

نحوه تشکیل کهکشان های بیضوی

کهکشان‌های بیضوی - که هابل آن‌ها را کهکشان‌های نوع اولیه نامید - قدیمی‌تر به نظر می‌رسند. به گفته رابرت باست، اخترفیزیکدان رصدی که در دانشگاه سوینبرن در ملبورن استرالیا، تکامل کهکشان ها را مطالعه می کند، به جای چرخش، مانند کهکشان های دیسکی، ستارگان در کهکشان های بیضی شکل حرکت تصادفی بیشتری دارند. تصور می شود کهکشان های بیضوی محصول ادغام کهکشان ها باشند. باست گفت، وقتی دو کهکشان با جرم مساوی با هم ادغام می شوند، ستاره های آنها با گرانش شروع به کشیدن یکدیگر می کنند و چرخش ستارگان را مختل می کند و مدار تصادفی تری ایجاد می کند.