سیاره (Planet) یک جسم نجومی بزرگ و گرد است که نه ستاره است و نه باقیمانده آن. بهترین نظریه موجود در مورد تشکیل سیاره، فرضیه سحابی است، که فرض می کند که یک ابر بین ستاره ای از یک سحابی فرو می ریزد تا یک پیش ستاره جوان را ایجاد کند که توسط یک دیسک پیش سیاره ای می چرخد.
اورانوس هفتمین سیاره دور از خورشید و اولین سیاره ای است که توسط دانشمندان کشف شد. اگرچه اورانوس با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است، اما مدت‌هاست که به‌عنوان یک ستاره اشتباه گرفته می‌شد، زیرا این سیاره کم‌نور و مدار کند است.
در این پست کهکشان، لیست کامل پردازنده‌هایی از اینتل، AMD و کوالکام است که پشتیبانی رسمی ویندوز ۱۱ از آن‌ها تأیید شده است را بصورت دسته بندی شده ارائه دادیم
مریخ چهارمین سیاره نزدیک به خورشید است. رومی ها به مناسب رنگ خونین سیاره سرخ، آن را به نام خدای جنگ خود نامگذاری کردند. رنگ زنگ روشن مریخ که به آن معروف است به دلیل مواد معدنی غنی از آهن در سنگ سنگی آن - گرد و غبار سست و سنگی که سطح آن را پوشانده است.
پاسخ رایگان کاملا تشریحی و گام به گام تمرینات، پرسش ها و فعالیت های کتاب فیزیک 3 (دوازدهم) رشته ریاضی و فیزیک برای همه فصل ها
جاوا گسترده ترین زبان برنامه نویسی دنیا است به طوری که در اطراف شما حتما چیزی وجود دارد که با جاوا نوشته شده باشد. در این پست کهکشان میخواهیم کیت توسعه جاوا را بصورت تصویری و گام به گام در ویندوز نصب کنیم.
زهره یا ناهید (Venus)، دومین سیاره از خورشید، داغ ترین و درخشان ترین سیاره در منظومه شمسی است. این سیاره سوزان به نام الهه رومی عشق و زیبایی نامگذاری شده است و تنها سیاره ای است که به نام یک زن نامگذاری شده است. زهره ممکن است به خاطر زیباترین خدای پانتئون نامگذاری شده باشد.
سحابی (Nebula) ابر غول پیکری از غبار و گاز در فضا است. برخی سحابی ها از گاز و غباری که در اثر انفجار یک ستاره در حال مرگ، می آیند. سحابی های دیگر مناطقی هستند که ستارگان جدید در آنجا شروع به تشکیل می کنند. به همین دلیل به برخی از سحابی ها «مهد تولد ستاره» می گویند.
دنباله‌دار (Comet) یک جسم کوچک و یخی منظومه شمسی است که هنگام عبور از نزدیکی خورشید، گرم می‌شود و شروع به انتشار گاز می‌کند، فرآیندی که به آن خروج گاز می‌گویند. این یک جو یا کما قابل مشاهده و گاهی اوقات دم ایجاد می کند.
سحابی (Nebula) ابر غول پیکری از غبار و گاز در فضا است. برخی سحابی ها از گاز و غباری که در اثر انفجار یک ستاره در حال مرگ، می آیند. سحابی های دیگر مناطقی هستند که ستارگان جدید در آنجا شروع به تشکیل می کنند. به همین دلیل به برخی از سحابی ها «مهد تولد ستاره» می گویند.
حدود 13.7 میلیارد سال پیش، همه چیز در کل جهان در یک تکینگی بی نهایت کوچک متراکم شد، نقطه ای از چگالی و گرمای بی نهایت. ناگهان، یک انبساط انفجاری آغاز شد و جهان ما را با سرعتی بیشتر از سرعت نور به سمت بیرون پرتاب کرد. این دوره تورم کیهانی بود که تنها کسری از ثانیه طول کشید.
دانشمندان حدس می زنند که جهان ما ممکن است تنها جهان خارج از جهان نباشد - در عوض ممکن است در مجموعه ای از جهان های بی نهایت یا موازی به نام "چندجهان" زندگی کنیم. جهان های نامتناهی نتیجه چندین نظریه علمی هستند. به عنوان مثال، اگر فضازمان واقعاً برای همیشه ادامه داشته باشد، ممکن است در نهایت شروع به تک
