دنباله‌دار ها

دنباله دار در مدار می چرخد

ستاره شناسان دنباله دارها را بر اساس مدت زمان گردش آنها به دور خورشید طبقه بندی می کنند. دنباله دارهای کوتاه مدت تقریباً به 200 سال یا کمتر نیاز دارند تا یک مدار را کامل کنند، دنباله دارهای طولانی مدت بیش از 200 سال طول می کشد و دنباله دارهای تک ظاهری در مدارهایی که آنها را از مدار خارج می کنند به خورشید متصل نیستند . منظومه شمسی به گفته ناسا. اخیراً دانشمندان دنباله‌دارهایی را در کمربند اصلی سیارک‌ها نیز کشف کرده‌اند - این دنباله‌دارهای کمربند اصلی ممکن است منبع اصلی آب برای سیارات درونی زمین باشند.

دانشمندان فکر می کنند دنباله دارهای کوتاه مدت، که به عنوان دنباله دارهای دوره ای نیز شناخته می شوند ، از نواری دیسکی شکل از اجرام یخی معروف به کمربند کویپر فراتر از مدار نپتون سرچشمه می گیرند، با فعل و انفعالات گرانشی با سیارات بیرونی که این اجرام را به داخل می کشاند. جایی که آنها به دنباله دارهای فعال تبدیل می شوند. تصور می‌شود دنباله‌دارهای دوره‌دار از ابر اورت تقریباً کروی بیرون آمده‌اند، که در اثر کشش گرانشی ستارگان در حال عبور به سمت داخل فرو می‌روند. در سال 2017 ، دانشمندان دریافتند که ممکن است هفت برابر بیشتر از آنچه قبلاً تصور می شد، دنباله دارهای طولانی مدت وجود داشته باشند.

برخی از دنباله دارها که به آنها خورشید چرنده می گویند، مستقیماً به خورشید برخورد می کنند یا آنقدر نزدیک می شوند که شکسته و تبخیر می شوند. برخی از محققان نیز نگران هستند که دنباله دارها ممکن است تهدیدی برای زمین نیز باشند.

منبع : space