سیاره عطارد

عطارد (Mercury) نزدیکترین سیاره به خورشید و کوچکترین سیاره در منظومه شمسی است. این سیاره کوچک از خود ماه ندارد و سریعتر از سایر سیارات به دور خورشید می چرخد، به همین دلیل است که رومی ها آن را به نام خدای پیام آور تندپا خود نامگذاری کردند.

سومری ها نیز از عطارد حداقل از 5000 سال پیش اطلاع داشتند. طبق یک سایت مرتبط با مأموریت MESSENGER (سطح عطارد، محیط فضایی، ژئوشیمی و محدوده) ناسا، اغلب با نابو، خدای نوشتن مرتبط بود. عطارد همچنین نام‌های جداگانه‌ای برای ظاهرش هم به‌عنوان ستاره صبح و هم به‌عنوان ستاره عصر داده شد. اخترشناسان یونانی می‌دانستند که این دو نام به یک جسم اشاره دارد و هراکلیتوس در حدود ۵۰۰ سال قبل از میلاد به درستی فکر می‌کرد که عطارد و زهره هم به دور خورشید می‌چرخند، نه زمین.

عطارد دومین سیاره چگال بعد از زمین است، با هسته فلزی عظیمی به عرض تقریبی 2200 تا 2400 مایل (3600 تا 3800 کیلومتر) یا حدود 75 درصد از قطر سیاره. در مقایسه، پوسته بیرونی عطارد تنها 300 تا 400 مایل (500 تا 600 کیلومتر) ضخامت دارد. ترکیب هسته عظیم و ترکیب آن، که شامل فراوانی عناصر فرار است، دانشمندان را برای سال‌ها گیج کرده است.

دما، اندازه و فعالیت سطحی سیاره عطارد

از آنجایی که این سیاره به خورشید بسیار نزدیک است، دمای سطح عطارد می تواند به 840 درجه فارنهایت (450 درجه سانتیگراد) برسد. با این حال، از آنجایی که این جهان جو واقعی زیادی برای به دام انداختن گرما ندارد، دمای هوا در شب می تواند به منفی 275 درجه فارنهایت (منهای 170 درجه سانتیگراد)، نوسان دمایی بیش از 1100 درجه فارنهایت (600 درجه سانتیگراد) کاهش یابد.

میدان مغناطیسی سیاره عطارد

کشف کاملا غیرمنتظره ای که توسط Mariner 10 انجام شد این بود که عطارد دارای میدان مغناطیسی است. سیارات از نظر تئوری تنها در صورتی میدان مغناطیسی تولید می کنند که به سرعت بچرخند و دارای یک هسته مذاب باشند. اما عطارد 59 روز طول می کشد تا بچرخد و آنقدر کوچک است - تقریباً یک سوم اندازه زمین - که هسته آن باید مدت ها پیش خنک می شد.

کریستوفر راسل، استاد دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، در این باره می گوید: «ما متوجه شده بودیم که زمین چگونه کار می کند و عطارد یک سیاره زمینی و سنگی دیگر با هسته آهنی است، بنابراین فکر کردیم که به همین شکل عمل کند. بیانیه دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس.

یک فضای داخلی غیرمعمول می تواند به توضیح تفاوت های میدان مغناطیسی عطارد در مقایسه با زمین کمک کند. مشاهدات مسنجر نشان داد که میدان مغناطیسی این سیاره در نیمکره شمالی آن تقریباً سه برابر قوی تر از نیمکره جنوبی آن است. راسل مدلی را تالیف کرد که نشان می‌دهد ممکن است هسته آهنی عطارد در مرز بیرونی هسته از مایع به جامد تبدیل شود تا درونی.

راسل گفت:

"این مانند یک طوفان برفی است که در آن برف در بالای ابر و وسط ابر و پایین ابر نیز تشکیل شده است." "مطالعه ما از میدان مغناطیسی عطارد نشان می دهد که آهن در سراسر این سیال که نیروی میدان مغناطیسی عطارد را تامین می کند، در حال بارش برف است."

کشف در سال 2007 توسط مشاهدات راداری مبتنی بر زمین مبنی بر اینکه هسته عطارد ممکن است هنوز مذاب باشد می تواند به توضیح خاصیت مغناطیسی آن کمک کند، اگرچه باد خورشیدی ممکن است در کاهش میدان مغناطیسی سیاره نقش داشته باشد (در برگه جدید باز می شود).

اگرچه میدان مغناطیسی عطارد تنها 1 درصد قدرت میدان مغناطیسی زمین است، اما بسیار فعال است. میدان مغناطیسی در باد خورشیدی - ذرات باردار که از خورشید خارج می شوند - به طور دوره ای میدان عطارد را لمس می کند و گردبادهای مغناطیسی قدرتمندی ایجاد می کند که پلاسمای سریع و داغ باد خورشیدی را به سمت سطح سیاره هدایت می کند.

مدار سیاره عطارد

عطارد هر 88 روز زمینی به دور خورشید می‌چرخد و با سرعتی نزدیک به 112000 مایل در ساعت (180000 کیلومتر در ساعت) در فضا حرکت می‌کند که سریع‌تر از هر سیاره دیگری است. مدار بیضی شکل آن بسیار بیضوی است و عطارد را تا 29 میلیون مایل (47 میلیون کیلومتر) و تا 43 میلیون مایل (70 میلیون کیلومتر) از خورشید دور می کند. اگر کسی بتواند زمانی که عطارد به خورشید نزدیک است بایستد، بیش از سه برابر بزرگتر از زمانی که از زمین به آن نگاه می شود به نظر می رسد.

منابع: space