کهکشان راه شیری

چرا کهکشان راه شیری نامیده میشود؟

طبق گفته موزه تاریخ طبیعی آمریکا (AMNH)، خانه کهکشانی ما به دلیل ظاهر سفید شیری ظاهری آن که در سراسر آسمان شب کشیده شده است، راه شیری نامیده می شود. در اساطیر یونان، این نوار شیری به این دلیل ظاهر شد که الهه هرا شیر را در سراسر آسمان می پاشید. در سرتاسر دنیا کهکشان راه شیری را با نام‌های مختلفی می‌شناسند، به‌عنوان مثال در چین به آن «رودخانه نقره‌ای» و در صحرای کالاهاری در آفریقای جنوبی «ستون پشتی شب» می‌گویند.

مشخصات کهکشان راه شیری

نوع کهکشان: مارپیچ میله ای

سن: 13.6 میلیارد سال (و در حال افزایش)

اندازه: 100000 سال نوری عرض

تعداد ستاره ها: حدود 200 میلیارد

زمان چرخش: 250 میلیون سال

مطالعه کهکشان راه شیری در گذشته بسیار دشوار بود. اخترشناسان گاهی این تلاش را با تلاش برای توصیف اندازه و ساختار یک جنگل در حالی که در وسط آن گم شده است مقایسه می کنند. از موقعیت خود بر روی زمین، ما به سادگی فاقد یک دید کلی هستیم. اما دو تلسکوپ فضایی پیشگامانه که از دهه 1990 به فضا پرتاب شدند، به آغاز عصر طلایی تحقیقات راه شیری کمک کردند. به ویژه از زمان پرتاب ماموریت گایا آژانس فضایی اروپا (ESA) در سال 2013، گام های بزرگی برداشته شده است.

شکل گیری و تکامل کهکشان راه شیری

تکامل کهکشان راه شیری از زمانی شروع شد که ابرهای گاز و غبار شروع به فروپاشی کردند که توسط گرانش به هم رانده شدند. اولین ستارگان از ابرهای فروپاشیده بیرون آمدند، آنهایی که امروزه در خوشه های کروی می بینیم. هاله کروی به زودی پس از آن ظاهر شد و به دنبال آن قرص کهکشانی مسطح ظاهر شد. کهکشان کوچک شروع شد و با نیروی گریز ناپذیر گرانش همه چیز را به هم نزدیک کرد و رشد کرد.

با این حال، تکامل کهکشان هنوز در هاله ای از رمز و راز است. رشته ای به نام باستان شناسی کهکشانی به لطف ماموریت گایا که اولین کاتالوگ داده های خود را در سال 2018 منتشر کرد، به آرامی برخی از معماهای زندگی کهکشان راه شیری را باز می کند. به گفته آژانس فضایی اروپا، گایا موقعیت و فواصل دقیق بیش از 1 میلیارد ستاره و همچنین طیف نوری آنها را اندازه گیری می کند که به دانشمندان امکان می دهد ترکیب و سن ستارگان را درک کنند. داده های موقعیت به اخترشناسان اجازه می دهد تا سرعت و جهت حرکت ستارگان را در فضا تعیین کنند. از آنجایی که چیزها در فضا از مسیرهای قابل پیش بینی پیروی می کنند، ستاره شناسان می توانند مسیر ستارگان میلیاردها سال را در گذشته و آینده بازسازی کنند. ترکیب این مسیرهای بازسازی شده در یک فیلم ستاره ای، تکامل کهکشان را در طول اعصار به تصویر می کشد.

همچنین شواهدی وجود دارد که کهکشان راه شیری در طول تکامل خود با چند کهکشان کوچکتر برخورد کرده است. در سال 2018، تیمی از ستاره شناسان هلندی گروهی متشکل از 30000 ستاره را یافتند که در همسایگی خورشید در جهت مخالف بقیه ستارگان مجموعه داده حرکت می کنند. الگوی حرکت با آنچه دانشمندان قبلاً در شبیه سازی کامپیوتری برخوردهای کهکشانی دیده بودند مطابقت داشت. این ستارگان همچنین از نظر رنگ و روشنایی متفاوت بودند که نشان می‌دهد از کهکشانی متفاوت آمده‌اند.

بقایای یک برخورد دیگر، کمی جوانتر، یک سال بعد مشاهده شد. کهکشان راه شیری تا به امروز به بلعیدن کهکشان های کوچکتر ادامه می دهد. کهکشانی به نام Sagittarius (با سیاهچاله اشتباه نشود) در حال حاضر نزدیک به کهکشان راه شیری می چرخد ​​و احتمالاً در 7 میلیارد سال گذشته چندین بار از طریق قرص آن برخورد کرده است. با استفاده از داده‌های گایا، دانشمندان دریافتند که این برخوردها دوره‌هایی از تشکیل ستاره‌های شدید در کهکشان راه شیری را آغاز می‌کند و حتی ممکن است ارتباطی با شکل مارپیچی علامت تجاری کهکشان داشته باشد. این مطالعه نشان می دهد که خورشید ما در یکی از این دوره ها حدود 4.6 میلیارد سال پیش متولد شده است.

آینده تحقیقات درباره کهکشان راه شیری

ماموریت گایا از آغاز عملیات خود، سه به‌روزرسانی برای کاتالوگ ستارگان عظیم خود ارائه کرده است. ستاره شناسان از سراسر جهان به تجزیه و تحلیل داده ها در جستجوی الگوها و مکاشفه های جدید ادامه می دهند. داده های گایا در حال حاضر مقالات تحقیقاتی بیشتری را حتی از تلسکوپ فضایی معروف هابل تولید می کند. در یک "مسابقه تلسکوپ فضایی" اخیر، یک نظرسنجی جوکی که توسط ستاره شناسان در توییتر انجام شد، گایا با پنج رای بر هابل کهنه کار به عنوان عزیز فعلی جامعه نجومی غلبه کرد. گایا حداقل تا سال 2022 به ترسیم کهکشان ادامه خواهد داد و کاتالوگی که تهیه کرده است ستاره شناسان را برای دهه های آینده مشغول خواهد کرد. قبل از گایا، بزرگترین مجموعه داده درباره موقعیت و فواصل ستارگان در کهکشان راه شیری از مأموریتی به نام هیپارکوس، پس از یک ستاره شناس یونانی باستان که 150 سال قبل از میلاد مسیح ترسیم آسمان شب را آغاز کرد، به دست آمد. هیپارکوس تنها حدود 100000 تا از درخشان ترین ستاره ها را در همسایگی خورشید دید، در حالی که گایا یک میلیارد ستاره دارد. داده ها نیز دقت کمتری داشتند. حتی اگر گایا کمتر از 1 درصد از ستاره‌های کهکشان را می‌بیند، ستاره‌شناسان می‌توانند یافته‌های خود را گسترش دهند و رفتار کل کهکشان راه شیری را مدل‌سازی کنند.

منبع : space